Deze visie draag ik al jaren met me mee, en nu de storm rond de “New Age naar Christen” trend is gaan liggen, voel ik me vrij om erover te spreken. Het gaat over een grijs gebied, een plek waar spiritualiteit voor mij echt begint: God buiten het boekje om.

Diep van binnen wist ook ik altijd al dat er meer was. Leuk! Maar dat meer kon ook God zijn? Laten we zeggen dat het even duurde voordat het kwartje viel (of misschien had ik gewoon een traag wifi-signaal naar boven). Langzaam maar zeker begon het besef mijn leven binnen te sluipen, alsof een stem eindelijk zei: “Oké, misschien hoef je niet alles zelf te dragen, control freak.”

De hiërarchie van spiritualiteit

Mijn zoektocht begon met een diepe interesse in oude religies. Wat ik daar ontdekte, was opvallend: de hogere macht werd nooit vaag aangeduid als een ‘universum’, zoals vaak gebeurt in moderne spirituele stromingen. Of het nu ‘Spirit’ werd genoemd of een andere naam kreeg, er was altijd een Schepper, iets of iemand groter dan wij zelf. Zonder verbinding met deze bron, ontdekte ik, kom je vast te zitten in lagere niveaus van bewustzijn. In mijn zoektocht kwam ik keer op keer terug bij een spirituele rangorde:

1. De Schepper (God, de Bron, de Schepper)
2. De Natuur (alles wat leeft op aarde, inclusief onszelf)
3. De Onzichtbare Wereld (onderbewustzijn, energieën, etc.)

De natuur is niet zomaar een omgeving, maar een heilige trap naar boven. Als we werkelijk verbonden zijn met de natuur (en dus ook met onszelf), brengt dat ons dichter bij God. En daaronder ligt nog de onzichtbare wereld, de wereld van het onderbewustzijn en energieën die we niet altijd kunnen zien.

Verdwalen in de onderwereld

De onzichtbare wereld is als een spiegel: het kan je confronteren, maar biedt ook veel mogelijkheden. Zonder verbinding met God of de natuur kun je verdwaald raken, afgeleid en zoekend. Veel mensen vermijden dit omdat het hen dwingt naar hun eigen onzekerheden, oude emoties en kwetsbaarheden te kijken. Anderen zoeken juist te veel contact met allerlei entiteiten en gidsen, omdat ze verantwoordelijkheden willen vermijden en blijven zweven in andere werelden, in plaats van zich te focussen op het leven in het hier-en-nu.

De onzichtbare wereld kan, wanneer je er op een zuivere manier mee omgaat, je helpen toegang te krijgen tot je onderbewustzijn. Soms, te midden van chaos, vind je juist hier de verbinding met jezelf terug. Met de juiste begeleiding, bijvoorbeeld van een psycholoog of therapeut, kun je nieuwe manieren van denken en ervaren ontdekken die je verder helpen. Zonder de juiste hulp loop je echter het risico vast te blijven zitten in oude, onverwerkte pijn, waardoor je steeds weer in dezelfde negatieve patronen terechtkomt zonder vooruitgang.

Dit bracht me tot het inzicht dat de manier waarop mensen met hun ‘ik’ omgaan invloed heeft op hoe ze verbinding maken met iets diepers. Bijvoorbeeld, in landen het atheïsme meer leeft, zie je vaak dat mensen zo gefocust zijn op hun eigen ‘ik’ dat ze de aanwezigheid van iets groter, zoals God, niet kunnen ervaren, zelfs als het letterlijk voor hun neus staat. Wat ons vaak tegenhoudt om te verbinden met God, is angst: angst om controle los te laten, angst om te vertrouwen, of om van ‘ik’ naar ‘wij’ te bewegen.

Oude man chillend op een wolk

Hoe meer ik mij verdiepte in God, hoe meer ik waar ik eerst mijn gidsen om advies vroeg, direct tegen God begon te schrijven in mijn dagboek. In het begin voelde dat vreemd en een beetje eng, alsof ik per ongeluk gelovig zou worden en ineens zou moeten inzien dat mijn hele leven tot dan toe misschien een leugen was. Maar hoe meer ik het deed, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik echt in gesprek was met God. Maar wie was God dan eigenlijk voor mij?

Je kent misschien het beeld van God als een oude, wijze man met een baard, die op een wolk in de hemel zit te ”chillen”. Dit is niet hoe God volgens de meeste religies wordt afgebeeld; in veel tradities wordt God niet als man of vrouw gezien. Hoewel God soms als mannelijk wordt aangegeven, zoals “Vader” in het christendom, is God veel groter en complexer dan wat wij als mensen kunnen begrijpen. Daarom is het moeilijk om God in menselijke woorden te beschrijven, omdat God geen fysieke vorm heeft. Het is een kracht die alles omvat en niet afhankelijk is van geslacht, tijd of ruimte. God is groter dan wat mensen kunnen begrijpen of volledig kunnen ervaren.

Hoe meer ik begreep, hoe meer ik besefte dat God veel meer is dan de beperkte ideeën die ik had. Het was pas toen ik me ging verdiepen in kwantumfysica dat ik begon te begrijpen wat God zou kunnen zijn. Kwantumfysica is de wetenschap die ons laat zien dat alles om ons heen, van de kleinste deeltjes tot de grootste sterrenstelsels, uit energie bestaat en reageert op wat we zeggen, doen en denken.

Dit liet me inzien dat er een allesomvattende energie moet zijn die alles met elkaar verbindt en waar alle energie vandaan komt. Dit zie ik als God: niet iets ver weg of buiten ons, maar iets dat in ons is, om ons heen en voortdurend in interactie met alles wat wij zijn. Dit betekent niet dat ik geloof in dat wij God zijn, maar wel dat wij allemaal delen in ons dragen van iets groters, iets heiligs, waardoor wij gezien kunnen worden als kinderen van. Pas toen ik dit begreep, kon ik God echt omarmen.

Buiten het boekje om

Hoeveel ik ook studeer in religieuze boeken, ik zie ze vooral als bronnen van inspiratie met mooie verhalen en spirituele lessen, niet als absolute waarheid. Het zijn tenslotte teksten die voor iedereen verschillende betekenissen kunnen hebben. Bovendien zijn veel religieuze boeken door de eeuwen heen meerdere keren vertaald, wat ertoe heeft geleid dat bepaalde woorden en passages op verschillende manieren geïnterpreteerd kunnen worden. Wat in de ene vertaling helder en duidelijk lijkt, kan in een andere vertaling een totaal andere betekenis krijgen. Dit opent de deur naar diverse interpretaties, afhankelijk van de taal, cultuur en context waarin de teksten gelezen worden. Dit betekent voor mij dat religieuze boeken geen absolute waarheid bevatten. De boodschap van God is voor mij namelijk altijd helder en duidelijk, vooral als je direct tot God spreekt.

Sinds mijn communicatie met God directer is geworden, zoek ik minder advies van anderen. De antwoorden komen steeds vaker van binnenuit, geleid door iets groters dan mijn eigen gedachten. Ik besef steeds meer dat ik niet alles hoef te begrijpen of te controleren, en dat geeft veel vrijheid. Het vertrouwen in iets groters dan ikzelf, het weten dat sommige dingen in handen liggen van iets veel groter dan ikzelf, maakt me nederig en voelt bevrijdend. In plaats van alles te willen begrijpen en controleren, voel ik me daardoor steeds meer verbonden en in overgave.

Waarom zou God lijden toestaan?

Waarom zou een God lijden toestaan? Deze vraag houdt me al een tijdje bezig. Volgens verschillende religies is lijden een manier om te groeien, om oude pijn op te lossen of om ons dichter bij God te brengen. In het christendom wordt lijden vaak gezien als een middel tot verlossing. Zo wordt in het boeddhisme lijden gezien als een onvermijdelijk pad naar verlichting, wat ons herinnert dat loslaten en onthecht zijn. In het christendom zie je het lijden van Jezus Christus de mensheid van zonden bevrijdde.

Toen ik tijdens protesten in het buitenland was, voelde ik dit sterker dan ooit tevoren. Ondanks de chaos en de dreiging voelde ik een beschermende kracht om me heen, een onzichtbare aanwezigheid die me geruststelde. En elke dag sprak ik via mijn dagboek tot God. Dat gaf mij een diep gevoel van veiligheid. Ik realiseerde me daar hoe krachtig gebeden kunnen zijn en hoe diep de spiritualiteit van mensen is als ze strijden voor rechtvaardigheid en vrijheid. Het was een ervaring die me liet zien dat, zelfs in de moeilijkste tijden, geloven in God ons helpt om hoop en kracht te houden.

De strijd tussen goed en fout

Ik geloof niet dat God oordeelt. In mijn ogen is God eerder een katalysator die de keuzes die we maken vergroot en de gevolgen daarvan zichtbaar maakt. Het is alsof je een lange rij dominostenen opbouwt: elke keuze die je maakt, beïnvloedt de richting waarin je gaat. God laat de stenen vallen, niet om te straffen of te oordelen, maar om je te laten zien wat je zelf hebt gecreëerd, om je de gevolgen van je keuzes duidelijk te maken. Het is geen kwestie van oordeel, maar van inzicht en bewustwording.

Voor mij is God zowel de katalysator als De Schepper van alles wat leeft: zowel in ons, in de natuur om ons heen, als in de wereld die wij met onze vrije wil hebben opgebouwd. Alles wat er gebeurt, is het resultaat van onze keuzes en de energie die we zelf genereren. Hoe meer liefde we toestaan in ons leven, hoe meer liefde we ook weerspiegeld zien in onze omgeving. Hoe zuiverder we leven en handelen, hoe meer we die zuiverheid terugzien in wat ons omringt. Dus ”strijd de goede strijd”. En maak keuzes waarvan je de verantwoordelijkheden die erbij komen kijken, kunt dragen.

Er zijn veel verschillende ideeën over wat zondigen precies is. Voor mij gaat het vaak om de regels die we met z’n allen hebben, zoals normen en waarden en de wet. Maar als ik kijk naar wat een religie zegt over zonden, dan lijkt deze uitspraak uit de Bijbel het meest te passen: “Wie dan weet goed te doen, en het niet doet, voor die is het zonde.”

Dit betekent dat zonde niet alleen gaat over het breken van regels, maar ook over het niet doen van het goede als je weet wat dat is. Het gaat erom dat je weet wat goed is (zoals anderen helpen of aardig zijn) en dat dan alsnog niet doen. In de Bijbel wordt de prijs van zonden beschreven als de dood. Dit wordt vaak geïnterpreteerd als zowel fysiek als spiritueel. Het betekent niet alleen dat het niet doen van wat goed voor je is, kan leiden tot ziekte of zelfs de ervaring van een ‘egodood’ (een spirituele ontwaking). Als je echter blijft weigeren te luisteren of na te denken over wat anders moet, kunnen de gevolgen nog ernstiger zijn. Veel zondigen zorgt er trouwens uiteindelijk voor dat je je afgesneden voelt van God of verheven boven.

Wat brengt het mij?

Dus ja, ik ervaar hoe God mij kracht geeft om los te laten wat ik niet kan beheersen, en me te helpen vertrouwen op iets groter dan mezelf, een hoger bewustzijn. Dit herinnert me eraan om zacht en eerlijk naar mezelf te zijn, vooral in momenten van uitdaging. Bijvoorbeeld, wanneer iemand boos op me wordt, voel ik vaak de neiging om me schuldig te voelen. Maar in plaats van daarin vast te lopen, richt ik me regelmatig tot God. Ik vraag om vergeving en begeleiding, niet alleen voor mijzelf, maar ook voor de ander. En op die momenten voel ik een diepe innerlijke rust over mij heen vallen, alsof alles weer op zijn plek valt.

Voor mij is God ook aanwezig in de stilte, in de leegte, in die bijzondere momenten wanneer het leven even lijkt stil te staan. Er is soms een gevoel dat niets klopt, maar als ik durf te vertrouwen op deze hogere kracht en mijn intenties, valt alles uiteindelijk in perfecte harmonie op zijn plek. Het is de rust die alles kan transformeren, die ons helpt de weg terug te vinden naar wat echt belangrijk is.

Ik geloof dat God ons uitnodigt om via de uitvergroting en spiegeling van onze ervaringen steeds dichter bij onszelf en elkaar te komen. Voor mij is het leven geen test van slagen of falen, maar een reis waarin de keuzes die we maken ons dichter bij elkaar of juist verder van onszelf en anderen kunnen brengen. We zijn niet hier alleen om als individu te groeien, maar ook om bij te dragen aan de ontwikkeling van een veel groter geheel. Wanneer we ons durven overgeven aan de verbintenis tussen het geheel en het vertrouwen in die diepe verbinding, vinden we ons ware doel.

Wat betekent God voor jou?

Na het lezen van deze tekst ben ik heel benieuwd: Wat betekent God voor jou? Of misschien geloof je in iets anders, of ben je nog zoekende. Wat het ook is, sta open voor de mogelijkheid van een hoger bewustzijn, iets groter dan jezelf, dat jou ondersteunt. Wat als je niet alles alleen hoeft te dragen? Wat als er iets is dat je helpt en je leidt, zelfs op de momenten dat je het niet ziet? Misschien begint jouw reis naar dit besef wel vandaag, hier en nu.

Voor mij begint het altijd met schrijven in mijn dagboek: Lieve almachtige God… en dan schrijf ik alles op wat ik voel, alles wat ik zoek, mijn twijfels, mijn verlangens en de zorgen die ik draag. Ik leg ze bij God neer, wetende dat er altijd wordt, luistert. In het begin kan het wat stroef gaan, het is een proces, maar weet dit: zoals het contact met je innerlijke stem, het duurt even voordat je verbinding helder is. Maar het is zeker de moeite waard.

God is dichterbij dan we denken. God is voor mij een hoger bewustzijn die spiegelt en vergroot zonder oordeel.