Om weer de regie te nemen over je eigen leven is beseffen dat – tenzij er uitzonderlijke situaties zijn buiten je macht om zoals een overlijden- je nooit zielig bent. Dit was voor mij één van de moeilijkste elementen om uit mijn eigen slachtofferrol wakker worden. Hoezo niet? Soms ben je als mens toch gewoon super zielig? Nee. Je bent niet zielig, je voelt je zielig en het is aan jou te beslissen wat je met dat gevoel doet. Het wegstoppen is in ieder geval het minst verstandige idee, door het bijvoorbeeld weg te eten, feesten of er niet over te praten. Voel je ongemak? Dan is het aan jou of je actief beslist of je er wel of niet de rest van de dag in wilt blijven hangen.
Vraag jezelf af hoe je vanuit deze “freeze” de energie weer in beweging kunt brengen en actief kunt “vechten” voor wat je wel wilt of “vluchten” voor wat je niet wilt.
De ellende is dat als je de slachtofferrol bent gaan zien als een onderdeel van wie je bent (passief, naïef, niet zo adrem etc.) dat je bevriest in situaties waarbij iemand de rol van een dader aanneemt. Ook dan vecht of vlucht je niet. Nou is een situatie met iemand vaak nog wel iets waar je met anderen over kunt praten en gemakkelijker gezond in gespiegeld kunt worden.
