Deze visie draag ik al jaren met me mee, en nu de storm rond de “New Age naar Christen” trend is gaan liggen, voel ik me vrij om erover te spreken. Het gaat over een grijs gebied, een plek waar spiritualiteit voor mij echt begint: God buiten het boekje om.
Diep van binnen wist ook ik altijd al dat er meer was. Leuk! Maar dat meer kon ook God zijn? Laten we zeggen dat het even duurde voordat het kwartje viel (of misschien had ik gewoon een traag wifi-signaal naar boven). Langzaam maar zeker begon het besef mijn leven binnen te sluipen, alsof een stem eindelijk zei: “Oké, misschien hoef je niet alles zelf te dragen, control freak.”
De hiërarchie van spiritualiteit
Mijn zoektocht begon met een diepe interesse in oude religies. Wat ik daar ontdekte, was opvallend: de hogere macht werd nooit vaag aangeduid als een ‘universum’, zoals vaak gebeurt in moderne spirituele stromingen. Of het nu ‘Spirit’ werd genoemd of een andere naam kreeg, er was altijd een Schepper, iets of iemand groter dan wij zelf. Zonder verbinding met deze bron, ontdekte ik, kom je vast te zitten in lagere niveaus van bewustzijn. In mijn zoektocht kwam ik keer op keer terug bij een spirituele rangorde…
als je het kan dromen is het er ook voor jou
Ik was vaak alleen maar bezig met dissociëren en even niet Thirza hoeven zijn. Toch voelde ik altijd een sprankje hoop, een kracht die dieper ging dan mijn pijn, die me eraan herinnerde wie ik écht was. Diep van binnen wist ik dat ik nog niet op mijn pad liep, alleen was dit slechts een stip op de horizon om naar toe te ‘overleven’ totdat zichtbaar zou worden wat het dan wel was voor mij..
