Hoe onderdrukte emoties jouw verhaal creëren

Uitgelichte post
 

“Ik heb al mijn oude vrienden weggedaan, omdat zij mijn nieuwe manier van denken niet begrijpen.” Terwijl ze dit zegt, zie ik een kwetsbaar klein meisje dat alle verbindingen heeft verbroken, gedreven door een verhaal dat zich in haar innerlijke wereld afspeelt. Laten we eerlijk zijn: liefde is liefde, en dat komt in veel verschillende vormen. Een bewust mens kan met iedereen verbinding ervaren. Wat werkelijk is veranderd, is niet de liefde of de relaties zelf, maar de emoties en het verhaal die ze heeft opgebouwd in deze verbindingen. Het is vaak gemakkelijker om uit verbinding te stappen en te zeggen dat je verder bent, dan die emoties en verhalen onder ogen te komen.

GEVANGEN EMOTIES DIE ZICHZELF VOEDEN

Het antwoord op: ‘’Wat voel ik nou écht?” ligt dan ook vaak verborgen in onze emotionele wereld in plaats van in de verhalen die we onszelf vertellen. En is – vind ik – de sleutel tot jezelf beter leren begrijpen en hoe we ons leven beleven. We zijn geneigd onze emoties weg te drukken, te negeren of voor onszelf te houden, in de hoop dat ze vanzelf verdwijnen of dat onze omgeving het vanzelf spontaan ‘’ ziet’’. Maar de waarheid is dat wat onuitgesproken en onderdrukt blijft nooit zomaar verdwijnt. Deze emoties worden als het ware levend begraven, onder de oppervlakte van ons bewustzijn. Wat we onderdrukken, vindt altijd een manier om later weer naar boven te komen, vaak op onverwachte en lelijkere manieren. En wat je niet uit, blijft tot die tijd alleen zichtbaar in jouw innerlijke wereld.

Lees ook deze inspirerende en grappige verhalen

BLOGS

Filter blog posts

Verken de categorieën

als je het kan dromen is het er ook voor jou

Ontmoet het mens achter de magie

Ooit was mijn pad uitzichtloos..

Ik was vaak alleen maar bezig met dissociëren en even niet Thirza hoeven zijn. Toch voelde ik altijd een sprankje hoop, een kracht die dieper ging dan mijn pijn, die me eraan herinnerde wie ik écht was. Diep van binnen wist ik dat ik nog niet op mijn pad liep, alleen was dit slechts een stip op de horizon om naar toe te ‘overleven’ totdat zichtbaar zou worden wat het dan wel was voor mij..